Islam va Pazhuheshhaye Tarbiyati, Volume 13, Issue 2, No 26, Year 2025 , Pages 97-110

    An Analysis of Insults in the Words of the Infallibles (PBUT)

    Article Type: 
    Research
    Writers:
    ✍️ Fatemeh abazarpour / Qom Seminary, Level Four / g.abazarpour@chmail.ir
    Morteza / Assistant Professor, the Department of Theology and Islamic Studies, Islamic Azad University, Qaemshahr Branch / m.kh49@yahoo.com
    Abstract: 
    Among the distasteful things in Islamic ethics, is the issue of insults and slander, which is sometimes included in the words of the Ahl al-Bayt (PBUT), which are a model of speech and behavior for Muslims. Using a descriptive-analytical method this paper first identifies the apparent examples of insults in the words of the Ahl al-Bayt (PBUT) and then examines their nature in their words. The results show that some of the apparent examples of insult in the words of the Ahl al-Bayt (PBUT) are part of the curse that are from the orders of religion under the title of "Tabarri" - means avoiding and dissociating - and they are not examples of insult. Some other such words, such as adulterate, come from a mistranslation of the meaning of the words. However, the analogy of some people with animals in the words of the Ahl al-Bayt (PBUT), which are used to address believers and non-believers, shows that this analogy is not an example of insult; because sometimes these words, due to their analogy, were not considered insults in the culture of the time. Considering the infallibility and knowledge of the Ahl al-Bayt (PBUT) and their knowledge of the inside of people, other words such as semblance of men, not men, traitors, etc., are not considered insults, but have been a kind of warning to them
    چکیده و کلیدواژه فارسی (Persian)
    Title :واکاوی دشنام در کلام معصومان (ع)
    Abstract: 
    ازجمله امور ناپسند در اخلاق اسلامی، مسئله‌ی دشنام و ناسزاگویی است که گاه در کلام اهل بیت (ع)، که الگوی گفتاری و رفتاری برای مسلمانان هستند، وارد شده است. این مقاله، به روش توصیفی ـ تحلیلی، ابتدا مصادیق ظاهری دشنام در کلام اهل بیت(ع) را مشخص نموده و سپس، به ماهیت آن در کلام ایشان می پردازد. با جست وجوهای انجام گرفته در احادیث معصومین(ع) این نتیجه حاصل شد که برخی از مصادیق ظاهری دشنام در کلام اهل بیت(ع)، جزئی از لعن و نفرین اند که از دستورات دین و تحت عنوان «تبری» قرار دارند. برخی دیگر از این گونه کلمات مانند زنازاده، از موارد ترجمه غلط در معنای کلمات هستند. اما تشبیه به حیوانات در کلام اهل بیت(ع)، هم درباره‌ی مؤمنان و هم غیر مؤمن به کار رفته اند که نشان از عدم مصداق قرار گرفتن این تشبیهات، به عنوان دشنام گویی‏ است؛ چراکه گاه به کار گرفتن چنین تعابیری با توجه به وجه تشبیهه، در فرهنگ زمانه تلقی به دشنام نمی شود. از موارد دیگر اشباح الرجال، خیانتکار و... هستند که با وجود عصمت و علم اهل بیت(ع) و شناخت آنها نسبت به باطن افراد، وصف صورت حقیقی افراد و در جهت اخطار به آنها و یا در مواردی، شناساندن آنها به عامه مردم بوده است. این امر نیز برخلاف کاربرد آن در افراد معمول، به عنوان دشنام تلقی می شود.
    References: 
    • نهج‌البلاغه، 1376، ترجمه محمد دشتي، چ سوم، قم، نسيم كوثر.
    • صحيفه سجاديه، 1387، مهدي الهي قمشه‌اي، قم، انديشه ماندگار.
    • صحيفه فاطميه، 1381، حميد احمدي جلفايي، چ سيزدهم، قم، زائر.
    • ابن‌بابويه، محمد بن على‏، 1376، الأمالي (للصدوق)، چ ششم، تهران، كتابچى.
    • ابن‌طاووس، على بن موسى‏، 1348، اللهوف على قتلى الطفوف، ترجمه احمد فهرى زنجانى، تهران، جهان.
    • ابن‌منظور، محمد بن مكرم، 1414ق، لسان العرب، چ سوم، بيروت، دار صادر.
    • ابن‌هيثم، ميثم بن علي، 1375، شرح نهج‌البلاغه، مشهد، بنياد پژوهش‌هاي اسلامي.
    • ابوجيب، سعدى، 1408ق، القاموس الفقهي لغة و اصطلاحات، چ دوم، دمشق، دارالفكر.
    • ابومخنف كوفى، لوط بن يحيى‏، 1417ق، وقعة الطفّ‏، تحقيق و تصحيح محمدهادي يوسفى غروى، چ سوم‏، قم، جامعه مدرسين.
    • احساني، كيوان، سميه سلمانيان، سيدمهدي مسبوق و فاطمه دسترنج، 1400، «مفهوم‌شناسي واژۀ حائک در خطبه 19 نهج‌البلاغه با رويکرد انتقادي به معادل‌يابي‌هاي آن در ترجمه‌هاي فارسي»، مطالعات ترجمه قرآن و حديث، ش15، ص191-218.
    • ازهرى، محمد بن احمد، 1421ق، تهذيب اللغة، بيروت، دار احياء التراث العربي.
    • بستانى، فؤاد افرام، 1375، فرهنگ ابجدى، چ دوم، تهران، اسلامي.
    • بهبهاني، عبدالكريم، 1393، مفهوم سب و لعن در قرآن كريم، ترجمه حسين علي عربي، قم، مجمع جهاني اهل‌بيت.
    • پيروزفر، سهيلا و محمدرضا بهادري، 1395، «بررسي سندي و متني روايت مباهته»، مطالعات فهم حديث، ش4، ص55-75.
    • تميمى آمدى، عبدالواحد بن محمد، 1410ق، غرر الحكم و درر الكلم‏، تحقيق و تصحيح سيدمهدي رجائى، چ دوم، قم، دار الكتاب الإسلامي.
    • جر، خليل، 1387، فرهنگ لاروس، ترجمه حميد طبيبيان، چ هفدهم، تهران، اميرکبير.
    • جعفري، محمدتقي، 1371، شرح نهج‌البلاغه، چ دوم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي.
    • جوادي آملي، عبدالله، 1386، تسنيم، چ ششم، قم، اسراء.
    • حسینی، سیدعلیرضا، 1389، صحابه در مکتب تشیع، قم، دلیل ما.
    • حسينى طهرانى، محمدحسين‏، 1427ق، نور ملكوت قرآن‏، چ سوم، مشهد، علامه طباطبائي.
    • حسيني دشتي، سيد مصطفي، 1379، معارف و معاريف، چ سوم، تهران، آرايه.
    • خويي، ميرزا حبيب‌الله، بي‌تا، منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة، بيروت، الوفاء.
    • راغب اصفهانى، حسين بن محمد، 1374، مفردات الفاظ قرآن، چ دوم، تهران، مرتضوى.
    • زمخشرى، محمود بن عمر، 1399ق، اساسة البلاغه، بيروت، دار صادر.
    • ـــــ ، 1417ق، الفائق‏، بيروت، دار الكتب العلمية.
    • سعادتي، حميد، 1395، «تأملي در جواز و عدم جواز سب دشمنان اهل‌بيت»، امامت‌پژوهي، ش20، ص133-168.
    • شبر، عبدالله، 1382، اخلاق، ترجمه محمدرضا جباران، چ نهم، قم، هجرت.
    • شريف رضي، محمد بن حسين‏، 1379، ترجمه و شرح نهج‌البلاغه (فيض الإسلام)، چ دوم، تهران، مؤسسه چاپ و نشر تأليفات فيض الإسلام‏.
    • صدوق، محمّد بن على بن بابويه، 1386ق، علل الشرائع، قم، كتابفروشى داورى.
    • طباطبائي، سيد محمدحسين، 1374، تفسير الميزان‏، ترجمه سيدمحمدباقر موسوي همداني، چ پنجم، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعة مدرسين حوزه علميه قم.
    • طبرسى، احمد بن على، 1381، الإحتجاج، ترجمه بهراد جعفرى، تهران، اسلاميه.
    • علی‌نیا خطیر، علي، 1396، «واکاوی سبّ و لعن از دیدگاه مذاهب اسلامی»، اندیشه تقریب، ش34، ص83-105.
    • غضنفري، علي، 1392، نهج‌الفصاحه، چ دوم، تهران، عصر غيبت.
    • قرشى، على‌اكبر، 1371، قاموس قرآن، چ ششم، تهران، دار الكتب الإسلامية.
    • قطب‌الدين راوندى، سعيد بن هبةالله، 1409ق، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدي.
    • كلينى، ابوجعفر محمد بن يعقوب، 1407ق، الكافي، چ چهارم، تهران، دار الكتب الإسلامية.
    • كلينى، محمد بن يعقوب‏، 1369، اصول الكافي، ترجمه سيدجواد مصطفوى‏، تهران، كتاب‌فروشى علميه اسلاميه.
    • مجلسى، محمدباقر بن محمدتقى‏، 1403ق، بحارالأنوار، چ دوم، بيروت، دار إحياء التراث العربي.
    • ـــــ ‏، 1404ق، مرآة العقول في شرح اخبار آل‌الرسول‏، تحقيق و تصحيح سيدهاشم رسولى محلاتى، چ دوم، تهران، دار الكتب الإسلامية.
    • مرتضى زبيدى، محمد بن محمد، 1414ق، تاج العروس، بيروت، دارالفكر.
    • مشايخي، حميدرضا و فاطمه خرميان، 1393، «معناشناسي اسلوب كنايه در نهج‌البلاغه»، ادبيات ديني، ش7، ص93-110.
    • مصطفوى، حسن، 1426ق، التحقيق فى كلمات القرآن الكريم، چ سوم، بيروت، قاهره، لندن، دار الكتب العلمية، مركز نشر آثار علامه مصطفوي.
    • مغربى، ابوحنيفه نعمان بن محمد تميمى، 1385ق، دعائم الإسلام، چ دوم، قم، مؤسسة آل‌البيت.
    • مکارم شيرازي، ناصر، 1395، پيام امام اميرالمؤمنين، قم، امام علي ابن‌ابيطالب.
    • ـــــ ، 1384، تفسير نمونه‏، تهران، دار الكتب الإسلامية.
    • موسوي خمینی، سیدحسن ، 1400، بررسی حکم شرعی دشنام و بهتان، تهران، عروج.
    • موسى، حسين يوسف، 1410ق، الإفصاح، چ چهارم، قم، مكتب الاعلام الاسلامي.
    • مهنا، عبدالله على، 1413ق، لسان اللسان، بيروت، دار الكتب العلمية.
    Cite this article: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    abazarpour, Fatemeh, , Morteza.(2025) An Analysis of Insults in the Words of the Infallibles (PBUT). Islam va Pazhuheshhaye Tarbiyati, 13(2), 97-110

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    Fatemeh abazarpour; Morteza ."An Analysis of Insults in the Words of the Infallibles (PBUT)". Islam va Pazhuheshhaye Tarbiyati, 13, 2, 2025, 97-110

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    abazarpour, F, , M.(2025) 'An Analysis of Insults in the Words of the Infallibles (PBUT)', Islam va Pazhuheshhaye Tarbiyati, 13(2), pp. 97-110

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    abazarpour, F, , M. An Analysis of Insults in the Words of the Infallibles (PBUT). Islam va Pazhuheshhaye Tarbiyati, 2025; 13(2): 97-110