اسلام و پژوهش‌های تربیتی

* سمیه السادات موسوی/ دانشجوی دکترای اخلاق اسلامی دانشگاه معارف اسلامی قم. smhosna110@gmail.com
مسعود آذربایجانی/ استاد گروه روان شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. mazarbayejani110@yahoo.com
محمدجواد فلاح/ دانشیار دانشگاه معارف اسلامی قم. javabekhoob@yahoo.com
محمود نوذری/ دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه دکترای علوم تربیتی mnowzari@rihu.ac.ir

چکیده
«نگرش» در اصطلاح روان شناسی، نظامی هماهنگ و بادوام از افکار، احساسات و آمادگی های رفتاری فرد نسبت به یک موضوع است که به صورت اکتسابی ایجاد می شود و اغلب، دارای ثبات و دوام بالایی است. می توان از این ظرفیت انسانی در حوزه تربیت اخلاقی بهره جست و در قالب یک راهبرد تربیتی آن را به کار گرفت؛ به این صورت که مربی با مداخله آگاهانه و توأمان برای ارائه اطلاعات، برانگیختن انگیزه، و آموزش مهارت های رفتاری لازم در خصوص موضوعات اخلاقی، «نگرش سازی» کند. با توجه به ناپایداری اغلب آموزه های اخلاقی در راهبردهای تربیتی موجود، پژوهش حاضر در نظر دارد با روش توصیفی ـ تحلیلی و رویکرد برون دینی، نگرش سازی را به عنوان راهبرد نوین تربیتی در حوزه اخلاق معرفی نماید. یافته ها نشان می دهد این راهبرد به دلیل سهولت در فراهم سازی شرایط، جامعیت داشتن، و ماندگاری آموزه ها نسبت به سایر راهبردهای تربیت اخلاقی برتری دارد و می توان با تعیین مبانی، اهداف، اصول و روش ها، آن را در قالب یک الگوی تربیت اخلاقی ارائه کرد. 
کلیدواژه ها: نگرش، ارکان نگرش، نگرش سازی، راهبرد تربیتی، تربیت اخلاقی.