سال چهاردهم، شماره دوم، پياپي 28، پاييز و زمستان 1401، ص 93-108
 

* سيدجعفر بدري/ دانشجوي دكتري علوم قرآن و حديث دانشگاه پيام نور، ايران sayyed.badr@student.pnu.ac.ir      
رحمت‌الله عبدالله‌زاده آراني/ دانشيار گروه علوم قرآن و حديث دانشگاه پيام نور، ايران     r.abdollahzadeh@pnu.ac.ir
ناصر مؤمني/ دانشيار گروه فلسفه و كلام اسلامي دانشگاه پيام نور، ايران     nmomeni73@pnu.ac.ir
دريافت: 15/01/1401 ـ پذيرش: 25/04/1401
چکيده
«سلامت معنوي» به‌عنوان يکي از مهم‌ترين ابعاد سلامت، در نيم‌قرن اخير، مورد توجه انديشمندان قرار گرفته و دربارة شاخص‌‌هاي اثرگذار بر آن، ديدگاه‌هاي متفاوتي مطرح شده است؛ ولي در آموزه‌هاي معصومان(ع) در اين‌باره اتفاق‌نظر وجود دارد. امام سجاد(ع) در دعاي هفتم صحيفه سجاديه، نکاتي راهبردي دربارة اين بعد از سلامت و شاخص‌‌ها ترسيم نموده‌اند. از منظر آن حضرت، محور اين مؤلفه‌ها، توکل و اعتماد بر خداوند قادر متعال است. در اين نوشتار، نحوة اثربخشي شاخصة توکل بر سلامت معنوي و مفهوم قرآني آن، واکاوي شده و اشاراتي نيز به ديدگاه‌هاي روان‌شناسي در اين باب صورت گرفته؛ سپس به شيوة توصيفي ـ تحليلي، نتايج اين اثربخشي تبيين و ارائه شده است. يافته‌هاي اين پژوهش، نشان مي‌دهد که مهم‌ترين اين موارد عبارت‌اند از: آرامش و امنيت رواني، اميدآفريني، تقويت انگيزة دروني، عزت نفس، احساس رضايتمندي، و افزايش تاب‌آوري.
کليدواژه‌ها: سلامت معنوي، آموزه‌هاي تربيتي، اثربخشي توکل، دعاي هفتم صحيفه سجاديه.