اسلام و پژوهش‌های تربیتی، سال ششم، شماره اول، پیاپی 11، بهار و تابستان 1393، صفحات 99-111

    بررسی اصول و روش‌های تربیتی پیامبر(ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان

    نوع مقاله: 
    پژوهشی
    نویسندگان:
    ✍️ رضا پارچه باف / دانشجوی کارشناسی ارشد مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) / Aqa.reza@yahoo.com
    سیدمحمدرضا موسوی نسب / استادیار مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی / smrmn1346@gmail.com
    چکیده: 
    این پژوهش به بررسی اصول و روش هایی پرداخته است که پیامبر گرامی (ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان داشته اند. در قرآن کریم، پیامبر به عنوان الگو و اسوة همة مؤمنان معرفی شده اند. سیرة شخصی ایشان راهنما و راهگشای مناسبی در برخورد با خطاکاران در جامعة اسلامی است. بدین منظور، با استقراء ناقصی که در سیره و تاریخ نبوی در منابع اسلامی صورت گرفت، روشن شد که از اهداف اولیة رسول مکرم، جذب حداکثری مردم به اسلام بوده است. پیامبر اکرم (ص) متناسب با شرایط گوناگون، برخوردهای متفاوتی داشته اند. از این رو، در برخوردهای خود بر اساس اصل «رحمت» با افراد خطاکار برخورد می نمودند و در اجرای اصل بیان شده نیز از روش گذشت بهره می بردند.
    Article data in English (انگلیسی)
    متن کامل مقاله: 

     

     

    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    پارچه باف، رضا، موسوی نسب، سیدمحمدرضا.(1393) بررسی اصول و روش‌های تربیتی پیامبر(ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان. دو فصلنامه اسلام و پژوهش‌های تربیتی، 6(1)، 99-111

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    رضا پارچه باف؛ سیدمحمدرضا موسوی نسب."بررسی اصول و روش‌های تربیتی پیامبر(ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان". دو فصلنامه اسلام و پژوهش‌های تربیتی، 6، 1، 1393، 99-111

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    پارچه باف، رضا، موسوی نسب، سیدمحمدرضا.(1393) 'بررسی اصول و روش‌های تربیتی پیامبر(ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان'، دو فصلنامه اسلام و پژوهش‌های تربیتی، 6(1), pp. 99-111

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    پارچه باف، رضا، موسوی نسب، سیدمحمدرضا. بررسی اصول و روش‌های تربیتی پیامبر(ص) در مواجهه با خاطیان نسبت به حقوق شخصی ایشان. اسلام و پژوهش‌های تربیتی، 6, 1393؛ 6(1): 99-111