@article {
author = {,  and Dawoodi, },
title = {تنبیه از دیدگاه روان‌شناسی و اسلام},
journal = {اسلام و پژوهش‌های تربیتی 4، پاییز و زمستان 1389},
volume = {2},
number = {2},
pages = {127-142},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {x434-8002},
eissn = {2980-8367},
doi = {},
abstract = {Traditionally, there have been some controversies among Muslim scholars and various schools of psychology and of education, over ‘punishment’ and the extent to which it is effective. Psychologists usually do not approve corporeal or physical punishment and consider it to have some negative effects such as fear, incapability of learning good behavior, developing in others the character of doing harms to others, speaking aggressively to the one who punishes, the substitution of one negative response for another negative response which can serve as a behavioral model for others.
Children’s punishment should fit the crime. If the child is not aware of the punishment for his ill behavior or if he is awakened of his or her folly before he or she is punished, no one is allowed to punish him/her. Children should not be punished if the punisher tries to punish in order to curb his or her own anger. Rather, it would be more appropriate to make some such alternatives as ‘satiation’, ‘time out’, ‘reinforcement of incompatible behavior’ and ‘ignoring children’s ill-behavior’ and so on
},
keywords = {punishment, incompatible behavior, satiation, aversive stimulus, education and discipline, },
title_fa = {تنبیه از دیدگاه روان‌شناسی و اسلام},
abstract_fa ={از دیرباز مناقشه بر میزان اثربخشی تنبیه میان دیدگاه های مختلف روان شناختی، علوم تربیتی و اسلام وجود داشته است . تنبیه به معنای آگاهانیدن، بیدارکردن، واقف گردانیدن به چیزی و آگاه و هوشیارکردن آمده است. معمولاً روان شناسان تنبیه بدنی را جایز نمی دانند و برای آن عوارض نامطلوبی همچون ترس، عدم یادگیری رفتاردرست، توجیه صدمه زدن به دیگران، پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده، جانشین شدن یک پاسخ نامطلوب به جای پاسخ نامطلوب دیگر و الگو برداری از آن توسط دیگران برمی شمارند .

تنبیه کودک باید به اندازه جرم و گناه او باشد، نه بیشتر از آن . اگرکودک عقوبت رفتار اشتباه یا خلاف را نمی داند و یا پیش از تنبیه، متنبه شد نباید او را تنبیه کرد. نباید به خاطر تشفی خاطر و تخلیه هیجانی کودک را تنبیه کرد . بهتر است از روش های جانشین تنبیه همچون اشباع، افزایش سن رشد، گذشت زمان، تقویت رفتار ناهمساز و نادیده گرفتن استفاده کرد.},
keywords_fa = {تنبیه ,رفتار ناهمساز ,اشباع ,محرک آزارنده ,تربیت و تأدیب. ,},
url = {https://eslampajoheshha.nashriyat.ir/node/38},
eprint = {https://eslampajoheshha.nashriyat.ir/sites/eslampajoheshha.nashriyat.ir/files/article-files/2507.pdf}
}