@article {
author = {, Sattar},
title = {الزام در آینه‌ی آیه‌ی «لا اکراه»},
journal = {اسلام و پژوهش‌های تربیتی 10، پاییز و زمستان 1392},
volume = {5},
number = {2},
pages = {103-121},
year  = {2014},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {x434-8002},
eissn = {2980-8367},
doi = {},
abstract = {Instructors of religious matters can use different methods for religious education. One of these methods is "obligation" in which individuals are obliged to accept religion, increase their faith, learn the teachings of religion and do its practical injunctions. At the first glance, it may seem that instructors are not allowed to force individuals to accept religion, learn its teachings and do its injunctions like praying. Therefore, one of the important questions raised in this regard is that whether instructors are allowed to use obligation and compulsion in religious education of individuals? Since it is mainly referred to the verse of "there is no compulsion" to negate obligation in religious education from the view of Islam, the present paper investigates this verse and similar ones by using interpretive and jurisprudential method in order to answer the aforementioned question. The general finding of the research indicates that basing the argument on the verse of "there is no compulsion" and similar verses does not mean that using the method of obligation and compulsion in religious education is totally forbidden, and that this argumentation is problematic},
keywords = {obligation, coercion, compulsion, education, religious education, },
title_fa = {الزام در آینه‌ی آیه‌ی «لا اکراه»},
abstract_fa ={برای تربیت دینی، مربیان می توانند از روش های گوناگونی بهره گیرند. یکی از این روش ها «الزام» است که در آن افراد به پذیرفتن دین، افزایش میزان ایمان، فراگیری آموزه های دین و انجام دستورهای عملی دین وادار می شوند. یکی از پرسش های مهمی که در این بحث مطرح می شود این است که آیا مربیان مجازند در تربیت دینی متربی از الزام و اجبار استفاده کنند؟
	از  آنجا  که برای نفی الزام در تربیت دینی از منظر اسلام عمدتاً به آیه‌ی «لا اکراه» تمسک شده است؛ در این مقاله برای پاسخ به پرسش مزبور، آیه‌ی «لا اکراه» و آیات مشابه آن را با روش تفسیری و فقهی بررسی می کنیم. نتیجه‌ی کلی به دست آمده از این بررسی نشان می دهد  که استدلال به آیه‌ی «لا اکراه» و آیات مشابه آن بر عدم جواز استفاده از روش الزام و اجبار در تربیت دینی به طور مطلق، تام نیست و با اشکال رو به رو ست.},
keywords_fa = {الزام ,اجبار ,اکراه ,تربیت و تربیت دینی ,},
url = {https://eslampajoheshha.nashriyat.ir/node/104},
eprint = {https://eslampajoheshha.nashriyat.ir/sites/eslampajoheshha.nashriyat.ir/files/article-files/6_4.pdf}
}